مهندس فرشاد عضو کمیته راهبردی معدن و فولاد سبز اذعان داشت:
خوشبختانه در کشور ما در دهه 50 بزرگان صنایع فولاد ایران از جمله دکتر رضا امین و دکتر سروش کامیاب تصمیمات درستی را برای حرکت به سمت احداث واحدهای احیاء مستقیم برای تولید آهن اسفنجی و توسعه فولاد ایران با بهره مندی از کوره های قوس الکتریکی اتخاذ نمودند ، هرچند که برخی افراد در شرکت ملی ذوب آهن ایران ، آن زمان خواستار توسعه فولاد ایران با استفاده از روش سنتی یعنی تولید آهن وفولاد در کوره های بلند و کنورتور بودند ، که خوشبختانه نظرات آنان مقبول نیفتاد و با احداث واحدهای متعدد احیای مستقیم در اصفهان واهواز مناسبات لازم برای توسعه و تولید بیشتر از نود درصد فولاد کشور درکوره های مدرن قوس الکتریکی تا ظرفیت منصوب بیش از پنجاه میلیون تنی امروز محقق گردید .
و اکنون همه ما اذعان داریم که در این پنج دهه امکان تامین ذغال سنگ کک شو داخلی برای تولید پنجاه میلیون تن آهن وفولاد درکشور نیز به هیچوجه امکان پذیر نبوده است ، و حتی درحال حاضر تامین ذغال سنگ کک شو داخلی برای مصرف در کوره های بلند ذوب آهن اصفهان و فولاد زرند کرمان نیز به راحتی و با قیمت مناسب اقتصادی قابل تامین از داخل نمیباشد .
به هرحال مسجل گردید مزیت اصلی توسعه فولاد ایران در این پنج دهه برخورداری از فراوانی منابع گاز طبیعی در کشور و استفاده از بهترین سطح از تکنولوژی احیای مستقیم با کمترین سطح از آلودگی زیست محیطی در مقایسه با آلودگیهای زیست محیطی کوره بلند با استفاده از ذغال سنگ و کارگاههای کک سازی و همچنین ضریب مصرف بسیار پائین تر آب در احیای مستقیم در مقایسه با روش های سنتی تولید آهن و فولاد در کوره های بلند سایر کشورهای جهان میباشد .
فلذا تصمیمات درست مذکور سبب شد که فولادسازی های امروز ایران در مقایسه با سایر فولادسازی های سنتی جهان با آلایندگی های کربنی و تولید گازهای گلخانه ای به مراتب کمتری مواجه باشند و درحال حاضر درمسیر فولاد سبز از مناسبات بهتری نسبت به ده کشور اول تولید کننده فولاد جهان برخورداریم .
اما نباید به این موضوع دلخوش بود و باید در مسیر کاهش اثر کربن و نهایتا حذف کامل آلودگی های کربنی از صنایع و معادن کشور برنامه ریزی های لازم را تدوین و گام های اساسی برداریم ، چرا که محدودیت های صادراتی فولادی بزودی در جهان اعمال می شود و هر شرکتی که در مسیر تولید فولاد سبز اقدامات لازم را به عمل نیاورده باشد ، با موانع جدی صادرات محصولات فولادی مواجه خواهد شد و در میدان رقابت موفق نخواهند بود ، و الزام داریم تا سال 2026 صنایع فولاد خودمان را درمسیر فولاد سبز هدایت و راهبری و آماده توسعه سهم صادرات و عرضه در بازار جهانی بکنیم و نباید از آن غفلت کنیم.
و در گام های نخستین در حال حاضر باید بر اجرای پروژه های افزایش بهره وری و خصوصا بازیافت حرارت و آب که از مهمترین موضوعات مبتلا به فولادسازهای ایران میباشد و خصوصا با توجه به توسعه ظرفیتهای فولادسازی ها و عدم توسعه متوازن در تولید انرژی الکتریکی و توسعه نیروگاهها و بحران کم آبی منطقه ای تاکید نموده و عنایت داشته باشیم.